Schotland

Vertrekken om 7.50u en aankomen om 7.25u, ge moet het maar kunnen. Nu de trein af en niet vergeten aan de linkse kant te rijden. De eerste kilometers is dat een beetje wennen maar het lukt wel. Ons doel was om tot Helmsley te rijden, maar het verkeer viel zo goed mee dat we beslist hebben om nog wat verder door te rijden. De meer kilometers de eerste dag, de minder we er de volgende dag moeten doen. Onderweg maar 2 keer wat vertraagd verkeer gehad en uiteindelijk na 905km om 15.15u aangekomen op onze eerste slaapplaats: Alnwick Castle.

Op de parking overnachten mag voor 3£ maar er zijn geen faciliteiten. Geen probleem, we hebben alles bij! Moe maar voldaan besluiten we nog een korte wandeling te maken naar een lokale 2dehandsboekenwinkel.
Een pareltje, gevestigd in een oud station. Het paradijs op aarde voor elke boekenwurm. Het was dan ook een hele opgave om de vrouw des huizes daarbuiten te krijgen.
Maar eens gelukt was het de hoogste tijd om terug de hut op te zoeken. Rustig genieten van een glaasje wijn en een pintje bier, de pasta klaarmaken, eten en dan stilaan tijd om in bed te kruipen.
ZO 07/04
Na een heerlijke nachtrust was het al vroeg weer dag. Je zou denken: het is maar een uurtje verschil maar toch, dat voel je. Dus om 6.30u was de koffie klaar en zat iedereen aan het ontbijt. Dan rustig klaarmaken en 2,5u later reden we alweer de parking af, door de mist, op naar de volgende slaapplaats in Stirling. We hebben voor vandaag een 200km voor de boeg dus tijd genoeg. Voor onderweg staat een trip langs enkele locaties die gebruikt zijn in films en series. Eerste stop is aan Rosslyn Chapel, gebruikt in The Da Vinci Code, niet ver van Edinburgh. Erg mooi maar het opende pas om 12u dus namen we genoegen met het fantastische zicht van de buitenkant. Langs voor staat er een muur rond maar met een beetje creativiteit kom je zo aan de achterkant waar enkel een hekwerk staat. Prachtig!
Volgende locaties komen uit de serie Outlander: eerst langs Hopetoun House maar dat ging een beetje mis. De weg naar was een uitdaging en door werken was het domein niet toegankelijk. Dikke pech maar dat kan ook gebeuren. Dus dan maar verder zonder het gezien te hebben. Next stop: Blackness Castle. De rit heen ging al een pak beter en jawel, hier konden we wel binnen. Met het kasteel aan de rand van de rivier was ook dit een prachtig stukje geschiedenis, en je mocht het terrein vrij betreden. Enkel voor de toer binnen moest je een ticket kopen.
Stop nr4 was Callendar House: ook gebruikt in de serie Outlander. Ik val in herhalingen door te zeggen dat ook de pracht van dit gebouw moeilijk met woorden te beschrijven valt. Het mooie aan Callendar House is dat je er gratis binnen mag rondwandelen, in de
keuken staat een dame in traditionele kledij die je maar al te graag uitleg geeft over alles wat er staat en een tearoom waar je koffie en thee kan nuttigen. Heel interessant om wat meer over de lokale geschiedenis te weten te komen.

Na al deze bezoeken is het dan nu toch wel tijd om onze slaapplaats te gaan zoeken. We hebben voor deze reis enkel de trein geboekt en voor de rest niets. Een kwestie van impulsieve beslissingen en last-minute wijzigingen in de planning toe te laten. Nog even langs de lokale Tesco supermarkt en om 17.00u kwamen we aan op Witches Craig caravan and camping park. Het was druk maar toch konden we nog een plaatsje veroveren om onze hut voor de volgende 2 dagen op te stellen. Water bijvullen en toilet leegmaken, elektriciteit aanhangen, poten uit en hij staat! De hoogste tijd alweer voor een wijntje en een biertje (het is verlof dus eentje .... Of twee per dag kan dan ook geen kwaad), eten maken en genieten van een schitterend uitzicht op de heuvels en de bijbehorende Schotse koeien. Enkele uurtje later is het alweer bedtijd.
MA 08/04
De aanpassing aan de lokale tijd gaat alweer een beetje beter dus nu wat langer geslapen. Toch was het ontbijt rond 7u alweer klaar om verorbert te worden door onze 5 hongerige maagjes. Op het ontbijt vandaag: pancakes. Gisteren kant en klaar gekocht in de supermarkt dus even opwarmen in de pan en smullen maar. De planning van vandaag bevat maar 1 item, namelijk een bezoek aan Edinburgh. We hebben er bewust voor gekozen om dit per trein te doen. Je hoeft geen openbare parking ver van het centrum te zoeken en jezelf de hele dag afvragen of alles nog in orde is. De hut staat veilig op de camping en de trein zet je in het midden van het centrum af. Eerst met de bus (de bushalte is op 200m van de camping en info over de busverbinding op de receptie) naar het station in een negental minuutjes. Daarna de trein op en 50 minuten later sta je alweer met beide voeten op het perron, maar dit keer dat van Edinburgh. Wij kozen voor het oude stadsdeel waar het krioelt van de kleine winkeltjes, kathedralen, historische gebouwen en natuurlijk het overbekende kasteel.
Ook kan je een van de vele pubs bezoeken maar pas op als je met kinderen reist zoals wij, in de meeste pubs is toegang onder de 18 jaar verboden. Kinderen zijn enkel welkom op het terras. Er is voor iedereen wel iets te doen en de dag is dan ook zo voorbij. We besluiten om de trein terug richting Stirling te nemen om 15.49u. Om 16.40u komen we aan en een half uurtje later zitten we op de bus richting camping.
Eens onze hut terug betreden te hebben is het alweer tijd om de avondmaaltijd te nuttigen, gevolgd door een uitgebreide en welverdiende douche voor iedereen na een ganse dag door de oude straten van Edinburgh te slenteren. De dag sluiten we traditioneel af met een wijntje en een biertje.
DI 09/04
Vandaag was het tijd om opnieuw wat kilometers op de teller te zetten. De reis vandaag gaat van Stirling naar Inverness, maar eerst ontbijten natuurlijk. Dan rustig alles weer op zijn plaats zetten, van de stroom halen, toilet nog leegmaken, grijs water dumpen en we zijn klaar voor vertrek.
Eerste tussenstop: Stirling Castle. We wilden dit alleen even langs de buitenkant beschouwen dus wij vol goede moed naar boven gereden. Eens boven bleek de parking betalend te zijn en 4£ vonden we toch wat veel voor een foto vanop de parking, dus wij onverricht ter zake terug naar beneden.
Dan maar door naar de volgende bezienswaardigheid: Doune Castle. Daar konden we gelukkig wel terecht met onze hut voor een korte inspectie van de buitenkant. We
hebben ervoor gekozen om sommige dingen enkel langs buiten te bekijken omdat we anders een aantal weken extra gaan nodig hebben (en een extra job om alles te bekostigen). Mooi stukje geschiedenis, alleen jammer dat het deels in de stellingen stond voor oplapwerkzaamheden, maar dat moet ook af en toe eens gebeuren.

Anders kunnen wij toeristen hier binnen enkele jaren niet meer van genieten. Na het beoogde aantal foto's was het de hoogste tijd om verder in noordelijke richting rijden.
Als volgende staat een wandeling in Blair Atholl gepland, naar de falls of Bruar. Parkeren doen we aan The house of Bruar, het zonnetje schijnt er en het is een aangename 14°. Daar is het vertrekpunt van de wandeling en je hebt er ook de gelegenheid om een hapje te eten, wat Schotse specialiteiten aan te kopen of een kilt te passen in het winkelcentrum aldaar. De wandeling zelf is zeker de moeite en brengt je de heuvel op lang watervallen en oude bruggen maar is soms aan de steile kant. Stevige wandelschoenen zijn hier een must maar aangezien we gekomen zijn om te wandelen waren we hier perfect op voorbereid. Na ongeveer een anderhalf uur te wandelen nemen we nog rustig de tijd om eens rond te kijken in de winkels van The House of Bruar voor we onze tocht noordwaarts vervolgen.
We wilden graag nog langs Cairngorm Reindeer Centre rijden in Aviemore. Hier worden rendieren verzorgd die gebruikt worden in (voornamelijk kerst) films. Door ze handtam te maken zijn deze dieren relatief makkelijk om mee te werken. Maar doordat we wat langer op de vorige stop blijven plakken zijn en we nog 80km te gaan hebben besluiten we om de rendieren te laten voor wat ze zijn en door te rijden naar Inverness. De wegen leiden ons door een prachtig heuvelachtig landschap waar zelfs nog sneeuw op de top van de omliggende bergen ligt. Dit is waarvoor we hier zijn! Adembenemend om allemaal te aanschouwen. We vervolgen rustig onze weg en langzamerhand komen we weer in de bewoonde wereld en naderen onze eindbestemming voor vandaag.
We stoppen nog even aan de lokale Tesco (die 24/24 open is) om nog wat eten en drinken te bemachtigen. De campings hier die we gekozen hebben zijn erg kleinschalig
en beschikken niet over een supermarktje. Je kan aan de receptie wel wat basisproducten vinden maar het is toch aangeraden om eerst even langs de winkel te rijden. Na de bevoorrading kwamen we aan op Ardtower caravan park, een kleine maar zeer nette camping met een 40-tal plaatsen. De plaatsen zijn ruim, het uitzicht is mooi, de Wifi gratis en het sanitair is zo proper dat je er bijna van de grond zou kunnen eten (niet dat we dat van plan zijn maar je snapt wel wat ik bedoel). We zetten ons neer op onze plaats en de kinderen laten de grootouders via videocall weten hoe het ons vergaat hier in Schotland. En voor ons .......tijd voor een wijntje en een biertje. Schol!
10/04
Goedemorgen Inverness! Heerlijk ontwaken met zicht op de Noordzee.
Op de dagplanning:
Bezoekje aan Inverness en een boottocht op Loch Ness om eens te zien of we dat beroemde monster eens zien zwemmen.
Maar eerst wat brood met beleg naar binnen werken en enkele koffies later zijn we allemaal klaar voor vertrek. Opnieuw kiezen we voor de bus om naar het centrum te rijden, aan de receptie weet men ons te zeggen waar en welke we moeten nemen. De bushalte hebben we al snel gevonden maar toch nog even controleren bij de
buschauffeur of deze wel degelijk de richting uitgaat die wij voor ogen hebben. OK, we zitten op de juiste bus. Deze zet ons af in het centrum vanwaar we onze voettocht doorheen Inverness aanvatten. We gaan naar het kasteel, langs de talrijke kerken en over oude bruggen. We krijgen stilaan honger en gaan op zoek naar een lichte maaltijd om de rest van de namiddag door te komen. Maar net zoals in Edinburgh zijn ook hier de pubs pas vanaf 18 toegankelijk en dus zoeken we rustig verder. Uiteindelijk besluiten we om iets te gaan eten in The Kings Highway, een hotel en restaurant in het centrum. Een totaal nieuwe ervaring voor ons was dat je rustig eerst de kaart kon bekijken en dan bestellen en betalen via een app. Het eten werd vervolgens aan tafel gebracht en je kon weg wanneer je wilde, zonder eerst een serveerster lastig te moeten vallen voor de rekening. Superconcept. Je kan natuurlijk ook nog aan de bar bestellen maar toch, een leuke manier van werken. Wij zijn pro.
Na de maaltijd gaan we op zoek naar het centrale busstation om een manier te zoeken om bij Nessie op bezoek te gaan. Eens daar aangekomen blijkt er een desk te zijn die ons kon helpen met bus tickets en een boottrip op het bekende Loch Ness.
Wij kozen voor de 2u durende tocht die vertrekt vanuit Dochgarroch Lock. Deze trip brengt ons langs het kanaal via Loch Dochfour naar Loch Ness, vaart vervolgens tot Urquhart Castle om aldaar rechtsomkeer te maken terug naar de plaats waar we op de boot gestapt zijn. Je kan ook kiezen voor een cruise die je de kans geeft om bij het kasteel uit te stappen en een latere boot terug te nemen maar deze optie hebben wij aan ons laten voorbijgaan.

Na aankomst stappen we meteen terug de bus op richting het centrum om aldaar de transfer te maken naar de bus richting camping waar onze hut ons opwacht. In afwachting dat de patatjes en de boontjes klaar zijn genieten we na van een heerlijke dag in de hoofdstad van de Highlands bij een wijntje en een biertje.
Nog snel de afwas en verder genieten van een relaxe avond alvorens de nachtrust aan te vatten.
11/04
Vandaag was het vroeg dag, al om 6.30u opgestaan. Dan maar eerst een verkwikkende douche alvorens de belangrijkste maaltijd van de dag verorberen met de bijbehorende liters koffie. De honger is gestild dus is het weer tijd om de hut terug rijvaardig te maken want we trekken nog wat verder noordwaarts vandaag.
Na de gebruikelijke truc om het grijs water te doen verdwijnen is de eerste stop van vandaag Culloden Battlefield, wat op slechts 10 minuutjes van de camping ligt. Het is hier dat de Schotten door de Engelsen zijn afgeslacht in 1746. Het is indrukwekkend om rond te lopen, wetende dat daar 1600 mensen (waarvan 1500 Schotten) gesneuveld zijn in minder dan een uur tijd. De toegangsprijs bedraagt 27£ voor en familie maar als je het terrein langs de zijkant opkomt mag je er gratis in.
Het is enkel als je via het bezoekerscentrum gaat dat je moet betalen. Maar daar krijg je dan ook wel veel meer informatie en een geleide wandeling over het slagveld.
Na een wandeling langs de verschillende Clanstones zochten we ons terug een weg naar onze hut om door te rijden naar het volgende item op onze to-see-lijst: Chanonry Point.
Het is vanop dit punt dat je het meeste kans hebt om dolfijnen te spotten, als je gelukt hebt natuurlijk. En we hadden geen geluk vandaag, nergens een springvis te zien.
Buiten een zeehond die af en toe zijn kopje boven water stak was er weinig te zien in het water maar wel een mooi uitzicht.
Na het middagmaal zetten we onze weg verder naar het einde van Schotland. THE NC500. De veelbesproken en bewierookte route langs de noordelijke kustlijn. Het eerste stuk rij je een stuk over land maar na een tijdje kom je langs de kustlijn. Ik kan je zeggen: dit is prachtig. De slingert doorheen de bergen en kleine dorpen, langs de Noordzee, helemaal naar boven. Rond 16.45u bereiken we dan eindelijk het punt waar ik enorm heb naar uitgekeken. De vuurtoren in John O’Groats, het meest noordelijke punt van het Schotse vasteland, waar de Noordzee en de Atlantische oceaan elkaar ontmoeten.

Het uitzicht is niet te beschrijven met woorden, dit moet je zien om te begrijpen. Buiten de vuurtoren en de gekleurde huizen langs de kustlijn is er in John O'Groats weinig tot niets te zien dus daarom besluiten we om nog een uurtje door te rijden tot Strathy.
We hebben online een plaatsje gevonden waar het mooi zou zijn om te staan voor de nacht. En mooi is een understatement: het weggetje ernaartoe zou ik normaal niet indraaien, maar de gps zegt dat het de juiste weg is dus we wagen het erop. Eens boven kom je op een parking met een blokhut die hier door de lokale bevolking is geplaatst voor de mensen die hier de komen overnachten, voorzien van een proper toilet en warm stromend water. Verder geen faciliteiten maar dat is geen probleem, we hebben alles bij. Op 25m ligt de top van de duin vanwaar je een adembenemend zicht hebt op de oceaan.
Voor de durvers kan je ook op de duin parkeren voor de nacht maar wij opteren toch om een beetje uit de wind te gaan staan maar de bandensporen tonen aan dat er al velen de plaats boven hebben uitgeprobeerd. (Ik ben ook tot boven gereden hoor om te zien hoe het daar was maar de vrouw vertrouwde de afgrond op 5m van de hut toch ook niet echt) Dit pareltje zou je echt moeten doen als je hier komt.

Na een dag van het ene fantastische uitzicht naar het volgende stukje natuurpracht is het tijd om onder de wol te kruipen. Wel eerst nog wat nagenieten met een wijntje en een biertje. Morgen een nieuwe dag.
12/04
Heerlijk wakker worden met het zicht op de baai. Het is een beetje fris deze ochtend maar in de hut doet de verwarming gelukkig haar werk. Na het ontbijt volgt een korte ochtendwandeling tot op het strand waar, buiten ons, niemand anders aanwezig is. Zalig is het hier.
Vandaag zetten we onze trip langs de NC500 verder en we hebben niet echt een plan, we zien wel wat de rit brengt en waar we uitkomen vandaag. Origineel zouden we naar Skye rijden maar dat idee hebben we opgeborgen. Het zou een hele dag rijden zijn zonder tijd om ergens uit te stappen of iets te gaan bekijken. We besluiten te vertrekken zonder te weten waar naartoe, zolang het maar op de route naar Skye is.
Met deze gedachte in ons hoofd leidt de weg ons langs de noordkust, via Tongue en Eriboll naar Durness. Daar stoppen we aan Smoo Cave om de beentjes even te strekken. Na een korte stop gaan we verder op zoek naar een tankstation want deze worden zeldzamer en zeldzamer hier in deze regio. De pomp in Durness zit zonder diesel. Pech, dan maar verder. We hebben nog wel wat maar eens de range onder de 250km zou ik toch graag bijvullen.
Ondertussen is het ook alweer tijd om het middageten te serveren en dat doen we met zicht op het water van Kyle of Durness, een uitloper van de oceaan. Het is zalig om hier te kunnen staan om boterhammetjes te eten. Voldaan zetten we onze rit verder langs de smalle wegen van de NC500. Het zijn voornamelijk eenvaksbaantjes hier met elke 100m een strookje om elkaar te passeren. Als het druk is op deze weg kan ik me goed voorstellen dat het een tijdje duurt eer je wat afstand hebt afgelegd. Vandaag echter is er amper iemand op de baan en kan je kilometers rijden zonder een ander voertuig tegen te komen.

Kronkelend over bergen en door dalen met de oceaan aan onze rechterkant rijden we nu langs de westkust van Schotland. De landschappen en uitzichten die we voorgeschoteld krijgen van bij ons vertrek tot nu zijn met geen woorden te beschrijven, superlatieven schieten te kort, dit moet je met je eigen ogen gezien hebben om te begrijpen wat ik bedoel. We besluiten om tot Ullapool te rijden en daar een plaatsje voor de nacht te zoeken.
Onderweg komen we nog langs Loch Assynt waar we per toeval op Ardvreck Castle stoten, een ruïne die vrij toegankelijk is voor iedereen. Alweer een pareltje langs deze mooie route.
Het is ondertussen 15.30u en we kunnen nog een plaatsje bemachtigen op Broomfield Holiday Park, waar we met onze voorwielen bijna in Loch Broom staan. Eens de hut opgezet en aan de stroom gehangen, een wijntje en een biertje later, gaan we op zoek naar een plaats om te eten in de lokale haven. Fish and Chips, wat een feest. Nu tijd voor nog een koffietje in de hut en dan bedje in.

13/04
Opnieuw wakker worden met zicht op het water. Het begint een gewoonte te worden waar ik wel mee kan leven. Na het ontbijt en een verkwikkende douche is het tijd om alweer op te kramen en onze weg verder te zetten.
Vandaag rijden we, met een dag vertraging weliswaar, naar Skye. We trekken met de zon op onze snuit eerst een stuk terug landinwaarts om zo met een grote bocht uiteindelijk na 55 kilometer de NC500 definitief te verlaten en in westelijke richting onze weg te vervolgen. In vogelvlucht is onze volgende bestemming maar 69 kilometer maar via de weg worden dat er 220 volgens de GPS.
De route leidt ons langs vele meren en achter elke bocht verandert het landschap van kaal gesteente over grote grasvlakten naar dichte bossen en omgekeerd. Je merkt wel dat je in een gebied komt waar toch wat meer mensen wonen dan in het uiterlijke noorden van het land. De dorpjes bestaan uit meer huizen en je komt wat meer verkeer tegen. Nog steeds niet de mensenmassa die je zou verwachten, maar toch. De wegen zijn voor het grootste stuk van de route tweevaksbanen, op enkele passages na. Het is alweer een plezier om met de hut onderweg te zijn.
Na een tweetal uren bereiken we de brug die ons naar Skye brengt en betreden we het eiland. De eerste kilometers zijn toeristisch gebied, dat merk je, maar dat verandert allemaal opnieuw naar het ondertussen vertrouwde kronkelen tussen bergen en langs grote meren.
We passeren ook Old Man of Storr, een bekende rotsformatie op het eiland. Er is ook een wandelpad naar de rotsen maar wij besluiten ze vanop een afstand te bewonderen en op de gevoelige plaat vast te leggen. Wat verder op onze weg stuiten we onverwacht op een volgende bezienswaardigheid. An Lethallt: een inham in de rotsen waar de rivier in watervallen naar beneden komt om vervolgens zo de oceaan in te stromen. Er is speciaal een platform gebouwd zodat je deels over de klif kunt om het perfecte plaatje te schieten.
We naderen stilaan ons eindpunt waar we gepland hebben om de nacht door te brengen. Staffin Slipway is een kleine baai in het dorp Staffin. De weg erheen is alweer een uitdaging maar de beloning is des te groter, een plaats waar je met je bijna met je voorwielen in de zee kan gaan staan.
We maken eerst nog een wandeling van een viertal kilometer alvorens we de avondmaaltijd bereiden. Na de afwas is het de hoogste tijd voor een wijntje en een biertje terwijl we een gezelschapsspel met de kinderen spelen. Een gelukzalig gevoel.

14/04
Vannacht voor de eerste keer minder goed geslapen. De wind was nogal fel aanwezig in de baai en suisde een hele nacht langs de hut. Gelukkig waren we goed gepositioneerd en wiebelden we amper, maar toch hoorde je heel goed hoe fel de wind tekeerging. Na een te korte nacht zijn we dan maar vroeg aan de koffie gegaan, de kinderen sliepen nog want zij hebben blijkbaar geen last gehad van winderigheid. Voor vandaag zijn er maar weinig kilometers te doen want het eiland is niet heel groot. Na vertrek stoppen we nog even bij een collega van mijn vrouw die ook met zijn gezin op Skye in een vakantiehuisje zit. Op 500m van de plaats waar wij onze nacht doorgebracht hebben dan nog, wat een toeval.
We gaan naar de andere kant van het eiland richting Uig en zij geven ons de tip om langs The Quiraing te rijden, een populaire plaats om te gaan wandelen in de bergen. We passen onze route een beetje aan en gaan er eens een kijkje nemen. Het is zondag dus veel mensen beslissen om hier te komen wandelen waardoor ik de hut nergens kan deftig kan parkeren. Ik besluit dan maar even aan de kant te wachten terwijl de vrouw wat foto's gaat nemen van het magistrale uitzicht.
Na deze korte stop vervolgen we onze weg naar Uig waar we een wandeling naar Fairy Glen gaan doen. Parkeren doen we al aan het Uig Hotel wat nog een kilometer van het vertrekpunt ligt, maar boven zou erg weinig plaats zijn en dan neem ik liever geen risico. Het is een erg mooie en verrassend groene omgeving om in rond te wandelen, wat in schril contrast is met de meeste landschappen die we tot nu toe gezien hebben.
Eens terug in de hut nuttigen we het middagmaal en rijden we nog een 25 kilometer verder naar Dunvegan waar we de nacht op de camping Kinloch Campsite zullen doorbrengen. Nog even snel langs de winkel. We merken al gauw dat ook hier de wind nogal sterk aanwezig is. Volgens de dame van de camping is het meestal winderig op Skye dus is het zaak om een plaats uit te kiezen waar we er het minste last van hebben.
Na een redelijk windvrije plaats te hebben gevonden zetten we ons goed en onderneem ik, samen met de oudste zoon een, een korte wandeling naar het dorp maar daar is niet echt veel te beleven. We vinden de camping nogal duur voor wat je in de plaats krijgt (44£ voor ons vijf voor 1 nacht, sanitair verouderd en geen verwarming in de douches). In het hoogseizoen zal het hier aanzienlijk levendiger zijn maar momenteel is het er erg stil.
Dan maar snel terug want het avondeten is alweer bijna klaar. De kinderen gaan eerst nog even verslag uitbrengen via videocall bij de grootouders terwijl wij onszelf tegoed doen aan een wijntje en een biertje. Nu de afwas nog wegwerken en dan de planning voor de volgende dagen overlopen en hier en daar een beetje bijsturen. Eens we hier klaar mee zijn besluiten we dat het tijd voor bed is in de hoop een beetje slaap in te halen.

15/04
Deze nacht hebben we toch alweer wat beter geslapen nu de wind ons een beetje gerust liet. Dat was meer dan welkom. Het ontbijt wordt klaargemaakt en de koffie vloeit rijkelijk. Iedereen nog aankleden en dan is het alweer tijd om op te kramen. Toilet en grijs water hebben we gisteren al in orde gezet dus dat hoeven we vandaag al niet meer te doen.
Tegen 10u vertrekken we en de eerste stop is de oudste bakkerij van het eiland, op 50 meter van de camping. Na wat lekkers te hebben aangeschaft rijden we verder naar The Fairy Pools, een zeer mooie wandeling langs vele watervalletjes en poelen met helblauw water. Het is er wel erg winderig, zoals op de rest van het eiland trouwens, al rolt de wind hier wel heel hard van de berg af. De wandeling is wel echt de moeite om te doen, al voel je de laatste klim op de terugweg goed in de kuiten.
Voor we de hut opnieuw opzoeken is het eerst alweer tijd om te eten. Het middagmaal bestaat uit al dat lekkers dat we in de bakkerij vanochtend gekocht hebben, en het is verrukkelijk. Nu we genoeg uitgewaaid zijn vinden we het toch stilaan tijd om van het eiland af te rijden en terug vasteland op te zoeken.
Volgende stop: Eilean Donan Castle. Opnieuw een mooi stukje geschiedenis dat de tand des tijds goed doorstaan heeft. Na een korte stop en wat foto's rijden we de laatste 105 kilometer van vandaag richting Fort William. De weg leidt ons door berg en dal, slingert alle kanten op en is op sommige stukken in erbarmelijke staat. Tel daar de wind nog eens bij die ons vanop het eiland blijkbaar tot hier gevolgd is en je krijgt een minder leuke kant van Schotland te zien.
Maar dat kan zeker de pret niet drukken, al moeten we toch onderweg even stoppen om alles terug op zijn plaats te zetten. Moe maar voldaan gaan we eerst nog wat provisie voor morgen en overmorgen inslaan waarna we onze slaapplaats voor de nacht opzoeken. Die zullen we doorbrengen op de camping Loch Caravan & Camping. Er is nog plaats zat dus mogen we ons eigen plaatsje uitzoeken. En dat wordt er uiteraard eentje met zicht op Ben Nevis, met zijn 1345m de hoogste berg van het verenigd koninkrijk. Met de sneeuw nog zichtbaar en de top in de wolken is het een fantastisch uitzicht vanuit de hut. Na het ondertussen gekende wijntje en biertje besluiten we om het voor vandaag hierbij te houden en te gaan genieten van hopelijk een heerlijke nachtrust.

16/04
Vandaag heerlijk ontwaken met zicht op Ben Nevis, soms kan het leven wel heel mooi zijn. Alleen de koeien in de weide achter onze hut besloten om 3u 's nachts even te gaan loeien maar buiten dat was het een rustige nacht. Ook de kinderen genieten duidelijk van de rust want die slapen nog. Wij gaan dan maar alvast een eerste tasje koffie drinken in afwachting dat we gaan ontbijten.
Het originele plan was om met de stoomtrein van de Harry Potter films mee te rijden maar dat gaat niet omdat deze pas vanaf volgend weekend rijdt. Helaas, maar als je dat wil doen moet je ook wel heel vroeg reserveren want de plaatsen zijn zeer gegeerd. Wij gaan dan maar hetzelfde traject doen maar dan met de hut.
De A830 loopt bijna de hele tijd gelijk met het spoor en leidt ook naar Mallaig, net als de eindhalte van de trein. We rijden eerst de weg ten einde en besluiten om de
bezienswaardigheden op de terugweg mee te nemen. Eerst stoppen we aan het station van Mallaig waar je vanop de parking het eiland Skye en tal van andere eilanden kan zien. Op de terugweg wijken we even van de A830 af en draaien we de B8008 op waardoor we langs hagelwitte stranden passeren. Het water is er ook erg helder waardoor het een beetje als de Caraïben aanvoelt. Een heel klein beetje maar.
De alternatieve kustroute komt na enkele kilometers terug samen met de hoofdrijbaan en we vervolgen onze weg terug richting Fort William. We rijden langs talloze meren waaronder ook Loch Eilt. In deze Loch liggen verschillende kleine eilandjes waarop telkens enkele bomen groeien. Voor de fans van Harry Potter: één van deze eilandjes is gebruikt als de laatste rustplaats van Dumbledore in de films.
Volgende stop is het viaduct van Glenfinnan, ook gebruikt in de film van Harry Potter. (Valt het op dat de vrouw een Potterfan is?) We maken de korte wandeling tot aan het uitzichtpunt en nemen er, net zoals het echte toeristen betaamt, de nodige foto's vanuit elke mogelijke hoek.
Ondertussen is het ook lichtjes beginnen regenen, voor de eerste sinds we in Schotland zijn. We hebben tot nu toe al veel geluk gehad met het weer. Eens terug van onze fotoshoot springen we snel nog de giftshop binnen en drinken een koffietje om terug op te warmen.
Met de koude uit het lijf rijden we terug en komen we opnieuw in Fort William uit. Van hier rijden we richten Glencoe, een van de mooiste streken in heel Schotland, waar we ons opnieuw aan een nachtje wildkamperen gaan wagen. We vinden al gauw een ideaal plaatje te midden van al deze natuurpracht (voor de geïnteresseerden: Breedtegraad 56,6472 Lengtegraad -4,8659).
We staan van de eerste keer helemaal pas dus geen blokken of steunpunten nodig, dus dat valt reuze mee. Hoogste tijd alweer voor een wijntje en een biertje terwijl we het avondeten bereiden. Na het eten nog afwassen en voor de rest een rustige avond.

17/04
Wauw, juist Wauw. Wakker worden in het midden van de natuur, geen auto's die je hoort voorbijrazen, alleen de wind die een zacht briesje langs de hut waait en de vogels die fluiten.
Vandaag maken we eerst een stevig ontbijt klaar want er staat een wandeling van 15 kilometer gepland door Glen Coe. De vrouw des huizes zorgt voor spek, worstjes, roerei, bonen en wentelteefjes. Eens dat allemaal naar binnen gewerkt is doen we onze wandelkledij aan en rijden we naar het startpunt van de wandeling die we uitgekozen hebben voor vandaag.
Het is weer met geen woorden te beschrijven hoe mooi het hier is en het voelt aan als een privilege om van deze pracht te mogen genieten. Het pad loopt op en neer, af en toe moeten we de rivier oversteken en tegen de bergflanken zien we de herten grazen. Na enkele kilometers is het tijd om te picknicken. Na alles netjes terug in de rugzak gestoken te hebben (we doen niet mee aan vervuiling van de natuur) besluiten we om op te splitsen. We zijn nu ongeveer 1/4 ver in de wandeling en het was tot hiertoe al wel een redelijke uitdaging. Ik ga met de 2 jongste kinderen terug naar de hut terwijl mijn vrouw de wandeling verderzet samen met de oudste zoon. Toch fier op de jongsten dat ze dit al gedaan hebben, en dat zelfs zonder te morren.
Eens wij met ons drietjes terug zijn ploffen de kinderen in de zetel en zit er nog weinig leven in. We wachten geduldig op nieuws van onze andere 2 avonturiers en enkele uurtjes later zijn ook zij terecht. Mijn vrouw blijkt echter tijdens het wandelen haar voet omgeslagen te hebben. Toch knap dat ze nog door gezet heeft maar eens ze haar schoenen uit doet gaat het van kwaad naar erger. Het enige minder negatieve is dat het op het einde van onze reis gebeurd is en niet een van de eerste dagen, maar toch, leuk is anders.
Eens de troepen terug verzameld zijn rijden we naar Loch Lomond waar we ons op Lomond Woods Holiday Park in Balloch installeren voor de nacht. Een nette camping, iets groter dan degene die we tot nu toe gedaan hebben maar erg proper en er hangt een leuke vakantiesfeer hier. Eens geparkeerd op pitch 58 wordt het wijntje en het biertje genuttigd waarna we met de kinderen naar de plaatselijke Mc Donalds gaan om iets te eten. Na een vermoeiende dag als vandaag is er weinig zin om nog eten te maken dus dat lossen we op deze manier op. Wij blij en kindjes blij.
Nu nog een verkwikkende douche en dan ons bed in voor onze laatste nacht op Schotse bodem. Slaapwel!

18/04
Het is al vroeg dag en het is al redelijk druk aan de douches. Het is duidelijk te merken dat we op een drukkere camping staan dan dat we de afgelopen weken hebben gestaan. Maar iedereen verovert een douche en na enige tijd is iedereen weer Spik en span. Helemaal fris wordt er ontbeten, de nodige voorzieningen voor onderweg worden getroffen en de hut klaargemaakt voor alweer een aantal kilometers bij op de teller.
Vandaag wordt de rit richting huis definitief ingezet en zullen we Schotland verlaten. Wel stoppen we eerst nog bij een grote supermarkt in de buurt van Glasgow om nog wat lekkers vanop onze vakantie mee naar huis te nemen. Na het volladen en bijtanken rijden we langs Lockerbie (wat bij de betere ramptoerist zeker een belletje doet rinkelen) en zo verder tot tegen Lake District in Engeland waar we de nacht doorbrengen op Crossfells Campsite, een kleine maar nette plaats met elektriciteit, een proper toilet en plaats om grijs water te lozen. Meer moet dat niet zijn voor vannacht. De vrouw begint aan het eten en ik zorg voor een wijntje en een biertje om dat te begeleiden. We genieten nog na van de maaltijd met een koffie en een spelletje rummikub maar het licht zal toch vroeg uit zijn vandaag denk ik.
19/04
Vandaag ontwaken we met een heerlijk zonnetje op onze snoet. De temperatuur is al erg aangenaam en het wordt tot 22°C vandaag. Een mooi vooruitzicht met zo'n 220 kilometer voor de boeg. We genietende van de eerste maaltijd van de dag en tegen 10u zijn we vertrokken richting volgende stop.
Op het programma van de dag staat een bezoekje aan vrienden die in Newcastle-Under- Lyme wonen. We komen iets na 13u aan en hebben een uiterst gezellige namiddag. We nuttigen nog samen het avondmaal en even later is het alweer tijd om afscheid te nemen.
We rijden nog een 25 kilometer en zoeken ons een plaatsje op een parking in de buurt van Milford voor onze laatste nacht op Engelse bodem alvorens we morgen huiswaarts
keren. Nog een laatste keer deze vakantie een wijntje en een biertje consumeren en dan hopen op een goede nachtrust voor de lange rit van morgen.
Maar dat is toch even anders uitgedraaid. Toen we aankwamen op de parking stonden er 2 auto's geparkeerd. Geen probleem, we zetten ons netjes aan de kant en maken alles klaar om er de nacht door te brengen en niet veel later zijn beide auto's weg en staan we heerlijk rustig in de Engelse bossen te kamperen. Maar eens de zon onder kwam deze plaats pas echt tot leven en al snel arriveerde een eerste wagen met jongeren, niet veel later nog eentje, met de ramen naast mekaar open wat overleggen en terug achteruit. Je kan je wel voorstellen dat dit ons niet echt beviel. Nog eens 10 minuten later, een derde auto vol plaatselijke jeugd.
Ik vertrouwde de situatie niet echt meer en ook mijn vrouw was niet echt gerust, we zitten hier wel met 3 kinderen in de hut.
We zoeken een andere parkeerplaats om onze nacht door te brengen via Park4Night en vinden eentje die een 50 kilometer verder ligt. Even alles terug op zijn plaats zetten en maken dat we hier weg zijn. Een 3 kwartiertjes later arriveren we bij onze nieuwe slaapplaats, en die ziet er een pak rustiger uit dus hopen we hier op een rustige nacht alvorens we de laatste rit richting huis aanvangen.
20/04
Na ons avontuur van gisteren hebben we toch nog een rustige nacht achter de rug. We hebben hier geen stroom dus zetten we koffie met de fluitketel in plaats van de nespresso die we normaal op de campings drinken. Eens we aan de koffie geraken merken dat er een kleine barak op de parking staat en dat de dame alles in gereedheid brengt om open te doen. Ik vraag of ze ook ontbijt serveert en jawel, English Breakdanst staat op de kaart. We dekken uiteraard de tafel niet en bestellen 2x een groot ontbijt met worst, spek, bonen, tomaten champignons, ..... . Alles erop en eraan, meer dan genoeg voor ons met zen vijven en maar 12£.
Na een lekker maar toch wel zwaar ontbijt starten we de hut en beginnen we aan de rit richting de trein. Normaal gezien hebben we geboekt om 19.50u maar als we vroeger aankomen, hopen we om gratis een eerdere trein te kunnen nemen.
Na de nodige files rond Londen te hebben getrotseerd komen we om 13.05u al aan maar 166€ voor de trein van 14.00u extra betalen boven op de boeking die we al betaald hebben vinden we toch wat veel. De man aan de desk raadt ons aan om rond 17u terug te komen dus rijden we eerst naar een winkelcentrum in de buurt om iets te eten en daarna naar de 24h- parking waar we de rest van de namiddag nog wat te ontspannen.
We bieden ons opnieuw aan om 17.40u en inderdaad, we mogen zonder bijkomende kosten mee op de trein van 18.50u. Dat is dan toch een uurtje gewonnen in de planning.
Het is enorm plezant geweest en we hebben ons 14 dagen kostelijk geamuseerd met alles wat we gedaan en gezien hebben. Na een tripje onder de zee komen we terug aan op het Europese vasteland, nu nog even door richting huis.
En ja hoor, om 23.17u, 15 dagen en 3812 kilometer later staat de hut terug op onze oprit.
Nog de belangrijke en waardevolle dingen eruit halen, de stekker insteken zodat de frigo koud blijft en dan nog kort napraten bij een wijntje en een biertje.
Het waren toch fantastische 15 dagen in onze hut. Schotland is in het echt veel mooier dan je zou denken, het is zeker de moeite waard om de trip noordwaarts te doen. Een echte aanrader voor ieder die houdt van prachtige natuur en unieke plaatsjes ontdekken.
Slaapwel iedereen.
Tom, Tina & de KidsKlik hier om een tekst te typen.